Na de onbedoelde teloorgang van onze vorige tekst bijgaand een nieuwe poging. Want we zitten nu zo relaxed en op tijd aan het Beerlao, na 60 km in de hitte en de heuvels (met een keer of 5 afstappen en duwen), dat er weer wat te produceren moet zijn.

We hebben Thailand voorlopig even afgerond, zo ongeveer in het Drielandenpunt, in dit geval op de grens van thailand, birma
en laos, de Golden Triangle, waar vanvooral birmese opium lekkere heroine wordt gemaakt door vooral de bergvolkeren, de Hmong, als je ervan houdt. Dubbel is dat dit formeel niet mag, dus aan de grens met birma lopen nog figuren met stevige automatische geweren, waartegen mij Victorinox zakmes niet al te veel vermag. Er valt hier dus (nog) niet te spotten met het gezag.
We voeren per slowboat van thailand via Pakbeng (laos) naar Luang Prabang, schitterende stad, een van 's werelds laatste Shangri La's, naar wordt gezegd. Vier dagen gebleven. Erg Frans, nog steeds, hoewel ze er al lang geleden, 1955, uitgemept zijn door de Pathet Lao, zoals een jaar eerder uit Vietnam door Ho Chi Minh. Waarna de chaos pas goed begon.
Vietnam en Laos hebben een vergelijkbare ontwikkeling: na vestiging in 1975, toen Amerika het voor gezien hield, van een communistisch systeem en na het failliet daarvan en het uiteenvallen van de Sovjet Unie, durfde men in beide landen een wat liberalere wind te laten waaien. Vanaf 1990 ging Laos open voor toerisme. Laos is nog steeds het kleine broertje in de regio, hoewel net zo groot als Britain, erg arm nog, 7 miljoen inwoners (grootmacht thailand 70 milj, vietnam 90).

Vier dagen gebleven in LB en o.a de watervallen en het paleis van de eerdere koningen gedaan. Schitterende stad(je). Duurder, maar daar krijg je wat voor. Uitermate relaxed, veel sfeer, veel groen, veel mooie Frans koloniale dingen, en veeeel boeddhistische wats met oranje monnikken.
Vervolgens moesten we zuidwaarts, door de bergen. Hoewel jullie weten dat Maya voor geen kleintje vervaard is en ik in mindere mate ook niet, leek het ons toch dat (een paar) klims van 20 km lang, gemiddeld 6%, misschien iets te veel van het goede zouden kunnen zijn en wellicht niet in het belang van de provinciale dienst. Kortom, we hebben ons met een minivan 150 km verder laten rijden. Zwak he. De bergen van Laos, waar nauwelijks iemand woont behalve enkele bergvolkeren, zijn overigens uitermate spectaculair en naturel.

Omdat er vanalles verkeerd ging met onze "taxi" werd het uiteindelijk een rit door het onherbergzame donker door de bergen, over de laotiaanse A2 die anders dan bij ons nog veel kuilen heeft. Andere doorgaande wegen dan een enkele hoofdweg lopen er eigenlijk niet door het land.Het wakker worden in onze primitieve blokhut de volgende dag, optrekkende mist o.a in de bergen, vergoedde echter veel.

De fietstochten in de dagen daarna, richting Vieng Vang en Vientiane waren ook geweldig. Kinderen groeten ons voortdurend ("sabadee"), of willen met ons handklappen in het voorbij rijden. We krijgen ook regelmatige complimenten, opgestoken duimen, omdat men het wel bijzonder vindt wat die maffe buitenlanders aan het doen zijn in die hitte.

We hebben er inmiddels ruim 700 fietskilometers op zitten. Fietsen doen het geweldig. Door het vele stof als (vracht)auto's door de opgebroken stukken weg rijden, wel ketting en derailleur enzo flink afgespoten vanmiddag, er moet nu eigenlijk nieuwe olie op maar daar heb ik om 21.00 uur niet veel zin meer in. Vanwege het stof ook onze wegwerpmondkapjes voor de dag gehaald.
Benzine en diesel kosten hier niks. De stank is soms niet van de lucht. De brommers en scooters rijden denk ik op een benzine/olie mengsel, net als
bij ons (vroeger?), we hallucineren niet van onze malariapillen, dat gaat allemaal heel goed, maar wel soms van de uitlaatgassen in stadjes vooral.

De thaise en laotiaanse keuken zijn geweldig. Nou weet ik waarom mijn zoon zijn amateurkookkunsten op deze keuken heeft gericht. Men heeft door de kruiden en de groente ontzettend veel bijzondere smaakjes. En rijst en noodles waren altijd al lekker.

Het is een bijzonder land en een bijzondere reis. Iedereen is vriendelijk en we hebben ons nog geen moment onveilig of zo gevoeld. We zijn blij dat we twee bergtochten op de de fiets hebben overgeslagen, want die zouden niet zonder gevaar zijn geweest (uitputting, geen accommodatie, invallen donker, geen hulp onderweg, enz). Andere Nederlanders die we steeds tegenkomen gaven aan dat een paar keer 20 km klimmen (met bagage) inderdaad niet leuk meer was.

Tot zover. Groetjes van ons uit een land dat steeds warmer wordt naarmate we zuidelijker gaan en de bergen achter ons laten. Zie ook bijbehorende nieuwe foto's.
Harrymaya